Artykuł modelarski asygnowany dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, tworzony z polistyrenu, opakowanie nie gromadzi farb, kleju i pędzli.
Pudełko posiada komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję konstrukcji z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
liczba elementów: 141
dane o produkcie
Najsprawniejszym średnim bombowcem tamtych czasów był dwusilnikowy Vickers Wellington, który oblatał po raz pierwszy w 1936 r. I wszedł do służby RAF-u w 99. Dywizjonie w Mildenhall w październiku 1938 r. Samolot produkcyjny w niewielkim stopniu przypominał samolot prototypowy i w kontraście do współczesnych przeciętne bombowce już w służbie, Wellington wydawał się istotnie bardziej zaawansowany w konstrukcji i był samolotem, którego obawiał się każdy potencjalny wróg. Dzięki wykwintnej konstrukcji jednopłatowca i ciężkiemu uzbrojeniu obronnemu nowy Wellington stał się jednym z zaawansowanych i produktywnych średnich bombowców na świecie.
Być może najbardziej stanowczą cechą projektu Wellingtonów było przyjęcie geodezyjnej metody konstrukcji, która została opracowana przez znanego brytyjskiego inżyniera i wynalazcę Barnesa Wallisa. Z duraluminiowych belek W utworzono metalową konstrukcję kratową, do której przykręcane były drewniane listwy, co następnie umożliwiało przymocowanie zewnętrznego poszycia samolotu z domieszkowanej dzianiny.
Powstały kadłub był stosunkowo lekki, lecz charakteryzował się dużą wytrzymałością i chociaż metoda konstrukcji stanowiła wyzwanie dla firm zajmujących się produkcją bombowców Wellington, wrodzona odporność okazała się kluczowa, gdy samolot został wrzucony do walki.
Zdolne wytrzymać duże zniszczenia w bitwie, liczne Wellingtony RAF-u zdołały sprowadzić swoje załogi z powrotem do domu, w trakcie gdy innym bombowcom żeby się to nie udało.